Τελικά όμως δεν κάνω τίποτα. Γιατί? Μα γιατί, πολύ απλά, δεν μπορώ να τα κάνω όλα. Επιλέγω λοιπόν να δημιουργήσω μια ομάδα. Ένα παράδειγμα ανίκητης ομάδας είναι αυτή που αποτελείται από «ξεχωριστούς» ανθρώπους. Έξυπνους, μορφωμένους, με κριτική άποψη και όρεξη για δουλειά.
Εκεί λοιπόν ξεκινάει το όλο παιχνίδι. Πώς μια ομάδα «δυνατών» ανθρώπων μπορεί να έχει αποτέλεσμα άξιο θαυμασμού, ή αποτέλεσμα άξιο μιας παλάμης ορθάνοιχτης με κατεύθυνη προς την ομάδα -κοινώς: Μούτζα?
Συνήθως στις ομάδες πάντα υπάρχει ένα μέλος που λέει την άποψή του 1 φορά. Δε δέχεται εύκολα αρνητικό Feedback και συνήθως ό,τι του λες το παίρνει τοις μετρητοίς. Τα παίρνει προσωπικά με λίγα λόγια – θολώνει και αντί να δεχθεί την άποψή σου δημιουργεί ένταση και καυγάδες – συχνά σου κάνει προσωπική επίθεση και χαλάει όλο το κλίμα της ομάδας. Ακόμα πιο συνηθισμένο είναι αυτός ο άνθρωπος – αυτό το μέλος της ομάδας - να μετανιώνει πέντε λεπτά μετά για ό,τι έχει πει. Η ομάδα βέβαια έχει ξινίσει, είναι φοβισμένη από την αντίδραση του Hulk και θα το σκεφτεί δυο φορές πριν ξαναπει την άποψή της.
Καταρχάς πρέπει να δεχτούμε ότι ο κάθε ένας από εμάς είναι διαφορετικός και έχει διαφορετικά βιώματα και στο 99% των περιπτώσεων, οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Ακόμα και αν είναι αρκετά δυνατοί για να αλλάξουν, αυτό παίρνει πάρα πολύ χρόνο και γίνεται σε πολύ μικρές δόσεις η αλλαγή, έτσι που δεν την παίρνεις χαμπάρι.
'Αρα λοιπόν τι κάνουμε με τον Hulk της ομάδας? Σκεφτόμαστε ότι είναι "κομπλεξικός" και τον βάζουμε στο περιθώρειο? Ή το καλύτερο είναι να δούμε πώς θα μπορούσαμε από τη μια να “καταλάβουμε” τα “θεματάκια” του Hulk και από την άλλη να σεβαστούμε τις ιδιοτροπίες του και να καταφέρουμε να πάρουμε Ό,ΤΙ περισσότερο μπορούμε από αυτόν, για το καλό της ομάδας.
Το "ψώνιο" της ομάδας, ο "ξερόλας", αυτός που μας προκαλεί συνέχεια, αυτός με τον οποίο συνήθως αποφεύγουμε να έρθουμε σε κόντρα γιατί έχει τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του που μάλλον (μόνο και μόνο λόγω αυτοπεποίθησης) θα μας απαντήσει με ένα τρόπο που θα μείνουμε με ανοιχτό το στόμα και θα νιώσουμε χαζοί!). Το πρώτο πράγμα που πρέπει κατά την άποψή μου να προσέξουμε με τον τύπου ΚΑPTAIN IGLO της ομάδας, είναι να μην τον μισήσουμε μόνο και μόνο επειδή είναι "ψώνιο". Μόνο και μόνο επειδή έχει περισσότερη αυτοπεποίθηση απ' όση έχουμε εμείς και κατά βάθος ίσως και να τον ζηλεύουμε... Να βάλουμε στην άκρη όλες τις ανοησίες που λέει και να κρατάμε μόνο τα θετικά!!! Να μην τον κρίνουμε όσο σκληρά τον κρίνουμε γιατί, απ' ότι έχω ακούσει – σε θέματα ψυχολογίας – συνήθως ο KAPTAIN IGLO είναι στην πραγματικότητα πολύ ανασφαλής και όλη αυτή η σιγουριά που βγάζει είναι μάλλον μια ασπίδα για να προστατέψει τον ίδιο του τον εαυτό.
Ποιο είναι λοιπόν το συμπέρασμα?
Δεν θα υπάρξεις ποτέ σε μια ομάδα (και καλύτερα δηλαδή) όπου θα συμφωνείτε πάντα όλοι μεταξύ σας.Θα υπάρξεις σε μια ομάδα που με κάποιους θα τα πας καλά, με κάποιους καλύτερα, κάποιοι θα σε τρομάζουν, κάποιοι θα σου την σπάνε.
Όμως η έννοια της ομάδας αυτή είναι. Δεν έχει σημασία πώς νιώθεις – σημασία έχει να μπορείς να συνυπάρχεις στην όποια ομάδα και να παίρνεις όσα περισσότερα ΚΑΛΑ στοιχεία μπορείς από τα υπόλοιπα μέλη της, να ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ από τους καλύτερους και να ΒΟΗΘΑΣ με τον τρόπο σου τους πιο αδύναμους.
Αυτό είναι η ομάδα! Γι' αυτό και σε πολλούς δεν αρέσει! It's... complicated.
Ο ΜΠΑΛΑΔΟΡΟΣ
